Op deze mal komen de gedroogde kleistenen,die gaan naar de bakoven.
Foto uit video van Henk Meeuwsen & Hans Hoen.
Drogen
De stenen hebben nu de goede vorm, maar ze kunnen nog niet direct gebakken worden! Voordat de stenen de oven ingaan, moet al het vocht dat nog in de klei zit eruit gehaald worden. Daarom worden ze naar de drogerij gebracht. Daar zetten ze de stenen in grote kasten en zorgen ze er voor dat de lucht goed rondom de steen kan stromen. Het is heel erg belangrijk dat de stenen niet te snel of te langzaam drogen. Daarom maken ze voor elke steensoort een apart droogschema. Tijdens het drogen krimpt de steen altijd een klein beetje. Daar wordt natuurlijk rekening mee gehouden bij het maken van de vormen. Die maken ze altijd een beetje te groot, zodat er na het krimpen een perfecte steen overblijft.
Het drogen kan op twee manieren gebeuren. De ene manier is dat de stenen door een tunnel worden gereden. Tegelijkertijd wordt er warme droge lucht door de tunnel geblazen. Dit noemen ze een tunneldrogerij. Ook gebruiken ze wel een kamerdrogerij. Hier leggen ze de stenen in kamers, en in elke kamer wordt de temperatuur apart geregeld.
Vroeger werden de stenen gewoon buiten gedroogd in overdekte droogrekken en een paar fabrieken doen dat nu nog steeds zo.
Door de dikke buizen gaat de warme lucht vanuit de bakoven naar de drogerij
Foto uit video van Henk Meeuwsen & Hans Hoen.
Doorsnijding van den Veerpolder nabij Malburgen, Arnaud Pistoor & Zoon, 1906
Foto op karton. Opschrift: ‘Terreinoverzicht bij den aanvang der werken, 19 maart 1906’. Gedateeerd en gesigneerd. Bron: Rijksmuseum NG-1976-34-K-1
